واحد آموزش سبک دلبستگی کودک، نمایش یا الگوهایی هستند که در اولین پیوندهای عاطفی با والدین یا مراقبان بروز می کنند. این سبک های دلبستگی اولیه نقش مهمی در رشد کودکان دارند و همچنین می توانند بر الگوهای دلبستگی و روابط بزرگسالان نیز تأثیر بگذارند. به دست آوردن اطلاعات بیشتر درباره انواع سبک های دلبستگی کودک می تواند به شما کمک کند تا چالش هایی که با آنها روبرو می شوید، یا در مورد روش های بروز عشق و محبت را بهتر بشناسید. ما نیز در این مطلب به طور ویژه در این باره صحبت می کنیم.
انواع سبک های دلبستگی کودکان با شیوه های مختلف تعامل و رفتار در روابط مشخص می شوند. در دوران اولیه زندگی کودک، این سبک های دلبستگی بر نحوه تعامل او و والدین خود متمرکز است. دلبستگی در دوران بزرگسالی، بیشتر در روابط عاشقانه توصیف می شود. برای اولین بار، مفهوم سبک های دلبستگی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ توسط محققان و روانشناسان مطرح شد. بر همین اساس، ۴ سبک دلبستگی عنوان شده است که عبارتند از: دلبستگی ایمن، دوسوگرا، اجتنابی و بی نظم.
سبک دلبستگی به چه معنا است؟
دلبستگی، یک رابطه عاطفی خاص است که شامل مراقبت، لذت و محبت می شود. برخی از پایه گذاران این الگو، دلبستگی را به عنوان ارتباط روان شناختی پایدار بین انسان ها تعریف کرده اند. وقتی کودک در دوران اولیه زندگی خود، تجربیات اولیه از احساسات را با والدین یا مراقبان به اشتراک می کذارد، این رفتار به یکی از سبک های دلبستگی منتهی می شود که بر رشد و رفتارهای بعدی زندگی او تأثیرگذار خواهد بود.
نشانه های دلبستگی کودک چیست؟
- یک کودک دلبسته، تمایل زیادی به نزدیک بودن به افرادی را دارد که به آنها وابسته شده است. برای اکثر بچه ها، والدین، تنها کسانی هستند که به آنها دلبستگی دارند.
- کودکانی که به والدین خود، دلبستگی شدید دارند، آغوش آنها را به عنوان یک پناهگاه امن تصور می کنند؛ به این ترتیب، فقط در این محدوده قادر به مواجهه با ترس های خود هستند یا احساس ایمنی بیشتر دارند.
- کودکان به شدت دلبسته، با کمی فاصله گرفتن از والدین خود، پریشانی جدایی قابل توجهی را تجربه می کنند؛ که گاهی با اضطراب و ناآرامی بروز می کند.
چطور از کودکان با مشکلات دلبستگی حمایت کنیم؟
همانطور که یک نوزاد، بزرگ تر می شوند، شدیدتری به والدین یا مراقبان خود پیدا می کند. به نظر می رسد این دسته از کودکان، سبک های مختلف دلبستگی را تجربه می کنند که به سن آنها ارتباط دارد. بسته به نوع تربیت خانوادگی، هر کودک می تواند یکی از ۴ سبک دلبستگی (ایمن، دوسوگرا، اجتنابی و نامنظم) را نشان دهند.
کودکانی که مشکلات دلبستگی دارند، احتمالاً در برقراری ارتباط با دیگران و مدیریت احساسات خود دچار مشکل می شوند. این دسته از بچه ها ممکن است کمبود اعتماد به نفس و عزت نفس داشته باشند و به راحتی عصبانی شوند. همچنین تمایلی به نزدیک شدن به کسی ندارند، و به احتمال زیاد می خواهند بر موقعیت ها کنترل داشته باشند. برای بسیاری از والدین، رویارویی با این بچه ها و تربیت کردن آنها با دشواری خاصی همراه است.
در این قسمت به چند راهکار ساده و کاربردی اشاره می کنیم که به والدین کمک می کنند با سبک های دلبستگی کودک خود مواجه شوند و رفتار مناسبی داشته باشند:
۱-انتظارات واقع بینانه داشته باشید.
کمک به فرزندان با اختلال دلبستگی، راهی طولانی دارد. روی گام های کوچک رو به جلو تمرکز کنید و هر نشانه ای از موفقیت را جشن بگیرید.
۲- صبور بودن، ضروری است.
ممکن است روند برخورد با سبک دلبستگی کودک تان آنطور که می‌خواهید سریع نباشد، و باید انتظار سختی ها و مشکلات متعددی را در طول مسیر داشته باشید. اما با صبور ماندن و تمرکز بر پیشرفت‌های کوچک، فضایی امن برای فرزندتان ایجاد می‌کنید.
۳– حس شوخ طبعی داشته باشید و شادی را تقویت کنید.
شادی و شوخ طبعی تا حد زیادی به ترمیم مشکلات دلبستگی کودک کمک می کند؛ و حتی در میانه این مسیر سخت، به شما انرژی می دهد. حداقل چند نفر یا برخی فعالیت هایی را پیدا کنید که به شما کمک می کند بخندید و احساس خوبی داشته باشید.
۴- مراقب خودتان باشید و استرس تان را مدیریت کنید.
خواسته های غیر ضروری را از برنامه روزانه تان کم کنید و برای خود وقت کافی بگذارید. استراحت، تغذیه خوب، و فعالیت های سرگرمی به شما کمک می کند تا آرامش داشته باشید و انرژی درونی خود را دوباره شارژ کنید؛ به این ترتیب، بهتر می توانید توجه خود را به کودک دلبسته خود معطوف دارید.
۵- از یک مشاور در این مسیر کمک بگیرید.
برای اینکه بهتر بتوانید با دلبستگی کودک تان مواجه شوید، شاید نیاز باشد از یک مشاور، بزرگسال باتجربه در خانواده یا یک رفتاردرمان کودک کمک بگیرید. این روش کمک می کند در وسط راه، خسته نشوید و شکست نخورید.
۶- مثبت و امیدوار باشید.
به این واقعیت حساس باشید که کودکان، احساسات را به طور کامل و واقعی درک می کنند. اگر آنها احساس کنند که شما دلسرد شده اید، برای آنها دلسرد کننده خواهد بود. وقتی احساس ناراحتی می کنید، آنها هم قطعاً نگران و ناراحت خواهند شد.
۷- محدودیت ها و مرزها را تعیین کنید.
برای اینکه با دلبستگی کودک خود به درستی برخورد کنید، باید سبک های رفتاری او را بشناسید و در همان راستا، محدودیت و مرزها را معین کنید. اگر در تعیین رفتارها و الگوها، کودک شما گریه و زاری کرد، نافرمانی کرد، یا غذا نخورد، شما باید بر خودتان مسلط باشید؛ هرگز عصبانی نشوید و او را تنبیه نکنید. به او فرصت بدهید تا با قوانین کنار بیاید. هنگام آرامش، به خوبی و با کلمات مثبت با کودک صحبت کنید.
۸- اشتباهات خود را در تربیت کودک تان بپذیرید.
گاهی علت دلبستگی کودکان، سبک فرزندپروری غلط است. والدین باید ابتدا بپذیرند که تربیت فرزندشان را به درستی انجام نداده اند؛ سپس به دنبال اصلاح آن باشند. وقتی والدین، همه نیازها و خواسته ها و مطالبات کودک را تأمین می کنند، حتی آنهایی که غیر منطقی هستند، کودک به شدت دلبسته می شود و والدین خود را منبعی برای تأمین نیازهای خود می داند.
۹- به کودک خود نشان دهید، دوستش دارید.
چیزهایی را پیدا کنید که برای فرزندتان حس خوبی داشته باشد. او را در آغوش بگیرید؛ او را ببوسید؛ به او آرامش بدهید و نشان دهید که حامی او هستید. این کارها را بر اساس سن کودک انجام دهید.
جمع بندی
دلبستگی در کودکان به سبک های مختلفی بروز می کند. این یک امر بدیهی است که یک کودک به والدین خود بسیار دلبسته و وابسته باشد، چرا که بیشترین سال های خردسالی خود را در کنار آنها گذرانده است. گاهی این دلبستگی می تواند به قدری شدید باشد که اختلالاتی در روابط والدین و خود کودک ایجاد کند. با راهکارهایی که در این مطلب بیان کردیم، به آسانی می توانید این مشکل را برطرف نمایید.
