واحد آموزش حمایت افراطی از کودکان شامل یک سری رفتارهای نادرست و غلط از سوی والدین است که نه تنها موجب ترتیب صحیح بچه ها نمی شود، بلکه می تواند در درازمدت، اثرات سوء بر آنها داشته باشد. والدین نباید توجه خود را از کودک خود دریغ کنند اما توجه افراطی هم می تواند می تواند روحیات و حتی زندگی آینده او را تخریب نماید.
والدین مغرور، متکبر و شاد از تقویت روحیه خودباوری در فرزندان خود لذت می برند و به هیچ عنوان قصد آسیب رساندن به آنها را ندارند، اما توجه بیش از حد می تواند این آسیب را به آنها وارد سازد! باور کنید یا نه، حمایت افراطی از کودکان می تواند دردسرساز یا مشکل ساز شود؛ تا اندازه ای که حتی تصورش را هم نمی توانید داشته باشید!!
در این روزها که خانواده ها روز به روز کوچک و کوچک تر می شوند، اهمیت زیادی دارد که در مورد توجه کردن به کودکانتان، زیاده روی نکنید. مشکلات حمایت افراطی از کودکان، در ابتدا آشکار نیستند، اما در عرض چند سال، کودکی را تربین می کند که معتاد به توجه است و این یک مشکل جدی خواهد بود.
در حالی که بسیاری از کودکان از بی توجهی رنج می برند، شاید عجیب به نظر یرسد که بگوییم توجه بیش از حد نیز می تواند مشکل ساز باشد. برای کودکان، توجه بیش از حد می تواند بسیاری از رفتارهای مشابهی را ایجاد کند که در نوجوانان پرخاشگر دیده شده است. هر دو رفتار محبت و توجه افراطی، فرزندانی پرتوقع و از نظر روحی، نا امن را پرورش می دهد.
این می تواند ترسناک باشد اما باید به شما بگوییم، حمایت افراطی از کودکان به اندازه ای آسیب زننده است که می تواند اطمینان و اعتماد او را نسبت به دیگران سلب کند! این کودکان، عشق واقعی را تجربه نمی کنند چون یاد نگرفته اند خودشان از عهده مسئولیت هایشان بر بیایند!
نتیجه توجه بیش از حد به کودک چیست؟ تربیت یک کودک معتاد به توجه!!
اگر کودک تان همیشه در مرکز توجه باشد و نیازها و حقوق بزرگسالان در اطراف او به کلی نادیده گرفته شود، کودک، به توجه شما معتاد خواهد شد. هنگامی که این اتفاق می افتد، والدین از کودک ناامید و عصبانی می شوند و توجه کردن، همچنان ادامه می یابد، اما به شیوه های منفی. این یک رفتار مخرب است و بسیاری از والدین، متاسفانه به آن بی توجه هستند!
یکی از پیامدهای منفی حمایت افراطی از کودکان، این است که کودکانی که همیشه در مرکز توجه بوده اند، هرگز و هرگز راضی نخواهند شد!! برخی از کودکان به شدت پرخاشگر می شوند و یا ممکن است برخی دیگر از انجام کارهای شخصی خود هم عاجز بمانند!! در نهایت، کودک شما واقعاً وابسته می شود و می تواند هر رفتاری را از خود بروز دهد. این یعنی کودک همیشه ناراضی است و شما نمی توانید دیگر راهی برای جلب رضایت او پیدا کنید!
چطور بفهمیم که حمایت افراطی از کودکان را به کار گرفته ایم؟
“چگونه ما بیش از حد به فرزندان خود توجه می کنیم؟”؛ آیا به عنوان والدین، تا کنون به این موضوع فکر کرده اید؟ اساساً دو راه وجود دارد که نشان می دهد در حال توجه بیش از حد به کودکتان هستید که در قسمت زیر بررسی می کنیم:
هر پدر و مادری فکر می کند فرزندشان قابل ستایش و شگفت‌انگیز است، و در این میان، برخی از والدین هم می خواهند فرزند خود را مانند یک ستاره هالیوودی در خانواده نشان دهند که رضایت خودشان تأمین شود! این یک رفتار نامناسب است و متاسفانه در برخی خانواده ها وجود دارد!
کودکی که یاد می گیرد در کانون توجه قرار داشته باشد، زمانی که نور کانون توجه، خاموش شود، لحظات دشوار و سختی را خواهد داشت. بزرگ ترین مشکل زمانی به وجود می آید که والدین باید توجه خود را برای فرزندان بعدی شان معطوف دارند. قطعاً این کودکان هرگز راضی نمی شوند که محبت والدین خود را با خواهر و برادرهایشان به اشتراک بگذارند.
بچه ها باید دوست داشته شوند و والدین این فرصت را به آنها بدهند تا بخشی از خانواده باشند، نه یک شخصیت منحصر به فرد و شگفت انگیز در خانواده. کودکان باید مورد احترام قرار بگیرند.
دومین نشانه حمایت افراطی از کودکان، والدینی هستند که به خاطر فرزندشان از تمام حقوق خود صرف نظر می کنند. والدین می توانند با حفظ زندگی عادی خود و رعایت حقوق خود، از این آسیب نیز جلوگیری نمایند. برای مثال، اصرار بر اینکه کودک باید در تخت خودش بخوابد، گامی مثبت به سوی استقلال او در آینده است. والدین به یک زمان و حریم خصوصی نیاز دارند. والدین باید برای یکدیگر وقت کافی را اختصاص دهند چرا که به همدیگر نیاز دارند؛ و این نیاز نباید فدای محبت و توجه به کودک شود.
یکی از رفتارهای درست این است که والدین برای کودک خود کتاب بخرند و همراه با آنها مطالعه کنند. کودک باید بداند که والدین او نیاز به وقت مجزایی دارد تا بتواند به خودش اختصاص دهد. این کودکان، احترام به حق والدین را نیز یاد می گیرند.
کودکان نباید اجازه داشته باشند مکالمات بزرگسالان را قطع کنند. می توانید به آنها آموزش دهید که چگونه اجازه بگیرند یا در جایی حاضر شوند. به کودکان پیش دبستانی باید آموزش دهید که با بزرگترها چطور صحبت کند یا به حقوق آنها احترام بگذارد. زمانی که کودکتان حرف شما را قطع می کند، باید به او نشان دهید که کارش اشتباه است؛ در غیر این صورت، کنترل رفتار او و خواسته های نابه جا در آینده، کار سختی خواهد بود.
نکات تکمیلی در مورد بررسی حمایت افراطی از کودکان
بیشتر کودکان در مدرسه یا در خانه، به شیوه های عادی و مثبت، جلب توجه را طلب می کنند. با این حال، برخی از کودکان احساس می کنند که نشان دادن رفتارهای نادرست، بهترین راه برای جلب توجه اطرافیان است.
فرض کنید شما اغلب خیلی مشغول هستید، استرس دارید، بیش از حد کار می کنید، یا در برقراری تعادل بین کار و زندگی، دچار سردرگمی هستید، پس ممکن است متوجه شوید که فرزندتان بازی می کند، اما به دنبال توجه شما می گردد؛ او «شیطنت می کند» یا ممکن است بیش از حد گریه کند، یا مدام حرف شما را قطع می کند، و … . بنابراین شما باید به کمک او بروید و به آنها توجه کنید. توجه شما به فرزندتان باید متعادل باشد.
پس اگر فرزندتان به طور ناگهانی شروع به جلب توجه کردن کند، چه کاری انجام می دهید؟
در این بخش، ویژگی های رایج و رفتار معمول کودکانی را آورده ایم که سعی دارند توجه شما را بیشتر جلب کنند:
- با صدای بلندتر صحبت می کنند.
- به اقتدار و فرمان های شما، پاسخ منفی می دهند.
- اغلب برای انجام هر کاری، دیر می کنند تا شما متوجه آنها شوید.
- در خانه یا مدرسه، اغلب از جای خود بیرون می روند.
- آنها خواهر و برادر خود را ناراحت می کنند، تا توجه شما را جلب نمایند.
- شروع به پرسیدن سوالات غیر ضروری و بی اهمیت از شما می کنند.
- سعی می کنند، عمداً ناسازگار باشند تا توجه شما را جلب کنند.
- در زمان نامناسب، حرف اشتباه را بر زبان می آورند.
- لباس های غیر معمول را برای جلب توجه می پوشند.
- آنها ممکن است برای هر چیزی قسم بخورند تا شما را شوکه کنند.
- انواع کارهای شیطنت آمیز کوچک را انجام می دهند؛ کارهایی که برای جلب توجه شما طراحی شده اند، بنابراین شما مجبور می شوید زمان و توجه بیشتری به آنها بدهید.
جمع بندی
همه ما باید حواسمان به فرزندانمان باشد. آنها بدون توجه و محبت، نمی توانند رشد کنند. در عین حال اگر محدودیتی در نظر نگیریم به فرزندانمان آسیب می زنیم. ما با رعایت حقوق خود، به فرزندان مان یاد می دهیم که به ما احترام بگذارند. همچنین از آسیبی که حمایت افراطی از کودکان می تواند به کودک و خانواده وارد کند جلوگیری خواهیم کرد.
